In 2009 neem ik me echt voor om iets vaker iets te melden. En om jullie mails te beantwoorden. En om wat meer uit mijn archief te plaatsen.
Begin januari staan er ook wat stukjes in kranten en gidsen. Die in de Volkskrant hoef je niet echt serieus te nemen. Ik ga het nog wel uitleggen, maar het komt er op neer dat zelfs de citaten geen citaten zijn. De ‘interviewer’ schreef me er dit over:

In je vorige mail schreef je dat het eigenlijk allemaal geen citaten waren.. Dan moet ik nu ook maar eerlijk zeggen dat jij extreem moeilijk te interviewen bent. Je bent elke uitspraak al aan het relativeren voordat je ‘m überhaupt gedaan hebt. Dat is geen slechte eigenschap, maar je maakt het degene die al die deels uitgesproken zinnen en halve gedachten tot een lopend verhaal moet uitschrijven duivels moeilijk. Als je de band had gehoord, dan had je ongetwijfeld vinden dat ik er nog een verbazingwekkend coherent verhaal van heb weten te maken

(ik mocht dit citeren hoor, en dit is wel een echt citaat)

Nu niet denken dat ik me ga voornemen in 2009 coherenter te gaan praten of denken. Ik schaam me niet voor mijn twijfels. Ik weet alleen zeker dat ik in 2009 goed ga vragen aan mensen waarmee ik praat of ze echt willen luisteren ( en me dus wellicht als een incoherente halve zinnenuitspreker afficheren) of me gewoon in het van tevoren bedachte sjabloon duwen. En dan zelf maar wat citaten bedenken.

2009 is nu al het jaar van de incoherentie