Vorige week schreef iemand een grappig stukje op de Speld:

Oeigoerse vrouwen willen ook #metoo delen maar hebben geen internet in strafkamp. (dit is klikbaar volgens mij)

Niet iedereen waardeerde het stukje dus zette het managementsteam er snel iets bij:
Dit stuk is geschreven vanuit de intentie om op te komen voor de rechten van ongehoorde vrouwen. Wat er met hen gebeurt, is schrijnend en wij willen daar aandacht besteden.
Dat doen we met satire.
Satire is niet altijd grappig, het is soms pijnlijk en geeft kritiek op de maatschappij. Spot drijven is niet de intentie, de verdrietige situatie van deze vrouwen bespreekbaar maken wel.

Hun paniekmemo zou een geslaagde persiflage kunnen zijn op een zogenaamd satirische site die gerund wordt door een stel laffe managementshonden.
Maar over zoveel zelfinzicht beschikken ze natuurlijk niet.

Wat er met Oeigoeren gebeurt, is schrijnend en zij willen daar alleen aandacht aan besteden als het hun verdienmodel niet aantast.
Satire is natuurlijk wel grappig, vaak pijnlijk en geeft scherpe kritiek op de maatschappij.
Spot drijven behoort niet tot de intentie of het talent van deze flapdrollen, hoewel hun verdrietige situatie voor veel onbespreekbare grappen in Chinese strafkampen zorgt.